τέλος..

Τελικά ή η σχολή μου είναι πολύ εύκολη, ή εγώ είμαι πολύ καλή φοιτήτρια, που δεν είμαι, άρα η σχολή μου είναι πολύ εύκολη.
Λες να υπάρχει θεός τελικά?
Φανταζόμουν πως αυτό το τρέξιμο με τις εργασίες και τις παραδόσεις και τα ξενύχτια και τους καφέδες και την τσαντίλα και το άγχος, δεν θα τελείωνε ποτέ. Ε ... υπάρχει θεός._ (μάλλον)
Ελευθερία επιτέλους. Πάω μαγαζιά να το γιορτάσω. (κλασσική γυναίκα θα πουν κάποιοι) (αλλά χέστηκα, εγώ θα το γιορτάσω.)
Λαλαλα... λαλαλα... τουρουρου..
Τι χαρά είναι αυτή, πολλή χαρά.... πάρα πολλή..
"ήταν ένα μήλο,
μήλο φιρίκι,
που μια μέρα,
πώ πω τι φρίκη,
του έφυγε το ρι..
κι εγίνε φύυυυκι..
του έφυγε το ρι..
κι εγίνε φύυυυκι!"
το μηλοποίησε ένας καλός φίλος του Εμίλιου του μήλου! :)
γκουντ ντέι

πολύωρη απουσία..

Αμ μπακ!
θέλω χαρούμενες σκέψεις... :)
όποιος βρει, να μου στείλει......

υπόγειο..

Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται απ'τη νιότη σου,
γι αυτο νωρίς βραδιάζει, πριν χορτάσεις.
Το μεσημέρι καιει στα ψηλά τα δώματα.
Το κύμα του ξανθό λούζει τους δρόμους.

Πεθαίνεις με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα.
Τα χέρια σου μυρίζουν απ' τα μαλλιά τους.
Χτυπάει η καμπάνα που δεν πιστεύεις πια.
Σε ξένη αυλή συνομιλείς με το φεγγάρι.

Αφοί Κ.