μια τέτοια μέρα..

17/5/2009 - 6:58 πμ

Πόσο καθαρά βλέπουν τα μάτια σου μέσα σε έναν κόσμο ξερασμένο με αηδία? Πόσα πυκνά δάση βλέπουν? Πόσες συμπονετικές και ήρεμες ματιές συναντούν? Πόση ομορφιά και ασχήμια? Πόσα ήδη ζώων θα εξετάσουν? Πόσο νερό καθαρό θα παρατηρήσουν να τρέχει από τις πήγες? Ή μάλλον, βλέπουν πηγές?

Πόσο ξεκάθαρα ακούν τα αυτιά σου μέσα σε έναν κόσμο πεταμένο σε υπερήχους? Πόσες όμορφες μελωδίες θα ακούσουν? Πόσα πουλιά θα απολαύσουν να κελαηδάνε ένα μικρό ήχο το πρωί? Πόσα λόγια θα καταλάβουν? Πόσες συζητήσεις? Πόσους μικρούς λεπτομερής σιγανούς ήχους θα καταφέρουν να πιάσουν?

Πόσο καλά θα μυρίζει η μύτη σου μέσα σε έναν κόσμο πνιγμένο στην πίσσα?

Ζήσε..

Αβέβαιους κτύπους ζωής.

καινούρια ζάλη..

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

-τρύπες-