Παρασκευή, Φεβρουαρίου 29, 2008

ωδή προς το δίσεκτο έτος..

Πάει καιρός που χω να γράψω.
Τα συννεφιασμένα όνειρα σκοτεινιάζουν τον ουρανό και αφήνουν τις στιγμές στην τύχη τους.
Ένα κατσαβίδι κουρδίζει μια βουβή φάλτσα κιθάρα..
και το μικρό, τυφλό πενάκι ζωγραφίζει στην άκρη της άδειας κόλλας..
και ταυτόχρονα φωνάζει απεγνωσμένα προς το νέο άδικο και άδοξο εξάμηνο..
Άραγε θα καταφέρει η ηρωίδα μας να περάσει??
Σοφία κάνε τον απολογισμό σε παρακαλώ._