απρόβλεπτα..

ένας ήρωας μιλάει στον εαυτό του:

Είχες μέρες να μείνεις τελείως μόνος. Θα μπορούσες να ανάψεις ένα τσιγάρο στο σκοτάδι και να κάτσεις να σκεφτείς εκείνα που τελειώνουν κι αυτά που μπορεί να κρατήσουν για πάντα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Σκέψου πως το παιχνίδι που έχεις από παιδί είναι ακόμα εκεί στη γωνία και σε κοιτάει και πως κάποιες στιγμές μένουν μόνιμα μέσα σου. Ίσως αυτά να κρατάνε για πάντα. Ή τέλος πάντων, όσο ζεις και θυμάσαι. Όπως και να χει, οι σκέψεις δεν θα διώξουν την ομίχλη απόψε. Γι αυτό, άναψε αυτό το τσιγάρο και άσε τον καπνό του να θολώσει το ταβάνι.