μπλογκοπαίχνιδο βολ2..

Δουλειά δεν είχε η Αρχηγός τρέλας και με προσκάλεσε σε άλλο ένα μπλογκοπαίχνιδο..
Άντε να δούμε..
Τώρα πρέπει να γράψω μια ιστορία με τις λέξεις: μούρα, κυκλίδωμα, τσιμούχες, ιμάμ, πατάκι, νίντζα.
και στη συνέχεια να πω 5 αγαπημένες μου ταινίες..
Ιδού λοιπόν.

Μια τρελή τρελή μέρα, που τα μούρα ανθούσαν και οι μηλιές κελαηδούσαν, πήγαμε για πικ νικ στο δάσος. Όλα ήταν τέλεια. Φαγητό, ποτό και κιθάρα. Παντού γέλια και φωνές από τα μικρά παιδιά (που ο Ηρώδης να έρθει να τα μαζέψει) και παντού γέλια και φωνές από μεγάλους (αυτούς ας έρθει να τους μαζέψει όποιος θέλει.).
Ξάφνου, κάπου μέσα στην μεγάλη παρέα, δύο από τους πολλούς άρχισαν να τσακώνονται. Μιλάμε, της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κυκλίδωμα έγινε εκεί πέρα. Ευτυχώς, μπήκαν στη μέση δύο νεογέννητα μούλικα και τους χώρισαν, γιατί αλλιώς θα κλαίγαμε θύματα.
Ύστερα, στο δάσος έπιασε φωτιά και κάποιοι στενοχωρήθηκαν γιατί μας χάλασε το πικ νικ, άλλοι πάλι βαρυστομάχιασαν από τη ζέστη, και άλλοι στενοχωρήθηκαν γιατί δεν θα ξαναπηγαίναμε για πικ νικ, γιατί δεν θα ξέραμε που. Εκεί κάπου, λοιπόν, καθώς τρέχαμε στο δρόμο, είδαμε μια πινακίδα που διαφήμιζε κάτι παρ μπριζ και κάτι τσιμούχες. Χάρηκε η φίλη μας η Φίτσα, γιατί ήθελε να πάρει μια τσιμούχα για το σπίτι. Και έτσι η χαρούμενη παρέα συνέχισε το χαρούμενο ταξίδι της.
Φτάσαμε σε κάτι στενά με ουζάδικα. Κάτσαμε. Παραγγείλαμε παΐδια και κάτι μπριζόλες. Ο Κυριάκος μας την έσπασε λίγο, γιατί ήθελε ιμάμ, αλλά τι να κάνουμε? έναν τον έχουμε. Μετά από μερικές μέρες όμως βρήκαμε τον Κυριάκο νεκρό, πάνω σε ένα πατάκι. Ταυτόχρονα, ο Σάκης φώναζε "πατάκι, πατάκι!" και αυτό γιατί δεν καταλάβαινε και δεν ήξερε και κανείς δεν του έλεγε. Τέλος πάντων, πάει ο Κυριάκος. Κάποιος, μάλλον, είχε βάλει τον Νίτζα να τον σκοτώσει. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Νιε νιε νιε νιε νιε.. εμείς ζήσαμε καλύτεραααααααα...

αυτά.
και

ούνο- αλαντίν
ντούε- η πεντάμορφη και το τέρας
τρε- μπαμπούλας Α.Ε.
τέσσερα- άις έιτζ
φιφθ εντ λαστ- λάιον κινγκ

(αποφάσισα να είναι όλα παιδικά γιατί χαρακτηρίζουν την ωριμότητά μου.)

Και τώρα προσκαλώ τους: τρελός Νο9 και τρελός Νο11 να παίξουν με τις λέξεις: παράλογο, υπόμνημα, φως, υγρό-πύρ, τόστ και μπαλόνι, και να πουν τις 5 αγαπημένες τους ταινίες..

υ.γ. σκέφτομαι να μην ξαναπαίξω μπλογκοπαίχνιδο.. είναι βαρετό :P

τι ψάχνω για να βρω? βολ 2..

νομίζω πως νιώθω α κ ρ ι β ώ ς έτσι.

τι ψάχνω για να βρω?..

Μα τώρα άκου της σιωπής τη μελωδία.

Ξέρω, θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή.

Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία.

Όσα κι αν πω, θα τα ξεχάσεις το πρωί.

Μ. Πασχαλίδης.

1η μάρτη..

Έβαλα και βραχιολάκι για να μην με κάψει ο ήλιος αλλά δεν σκέφτηκα πως μπορεί να καεί και το μυαλό μου. Και ίσως βραχιολάκι να μην παίρνει το μυαλό, αλλά αν κάνω κοκκινόασπρες σκέψεις, ίσως να τη γλυτώσω. Κοντομάνικο και αντηλιακό. Και στο μπ3 να παίζει το σίνγκιν ιν δε ρέιν, έτσι για σπάσιμο. Και χορός μες τη μέση του δρόμου. τα τα ρα.. του ρου του ρου τα τα ρα..

απώλεια συναισθήματος..

Χάθηκε σε δύο νότες, χάθηκε στο φύσημα του αέρα.
Λογική?
Κρυφό συναίσθημα.
Μία ανάγκη. Ένας ρόλος.
Σαν χιλιάδες φίδια να πνίγουν το λαιμό μου.
Κι εγώ τόσο ψυχρά υποκλίνομαι. Λάθος.
Χάθηκε στο φύσημα του αέρα.
Χάθηκε σε μια στιγμή.
Τι είναι?
Φώλιασε μέσα μου. Που και που τινάζει τα φτερά του.
Και τώρα ρίζωσε.
Κι έφυγε μακριά.
Μείναν ρίζες.
Τι είναι?
Και χάνεται, σαν ρουφιξιά από ένα, τελευταίο, τσιγάρο.
Χάνεται σε μια στάλα νερό. Ξαφνικά.
Και πίνω από το ποτήρι μου. Κρασί.
Πως γίνεται να χάνεται μέσα στο ποτήρι?
Πως γίνεται να χάνεται σε μια γουλιά κόκκινο δάκρυ?
Ριζώνει. Και φεύγει.
Χάνεται.