ααχ, αναμνήσεις..

"Εστιν ούν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι'απαγγελίας, δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν."

δεν ξέρω πως μου ρθε.. θυμήθηκα τα πονεμένα χρόνια της β λυκείου που είχα μάθει αυτό το κομματάκι απ έξω και είχα πάρει χαρτιά και το γραφα και το ξανάγραφα.. και το ματαξανάγραφα... γιατι ήταν, λέει, ΣΟΣ.. τασάκια σός ήτανε.. :@ :@ :@

ΓΚΡΡΡΡΡΡΡ (@_!(($*!@)!@@!_^&(#

δεν βρίζω από σεβασμό στην κυρία δήμητρα..

Φ-Ι-Δ-Α-Κ-Ι-Α!!!!

νεραϊδοπεριπέτειες..

θα θελα να μουν νεράιδα,
γλυκιά μελωδία που ταξιδεύει μέσα σε μαγεμένα δάση,
πάνω από πράσινες στρογγυλές λίμνες,
με μαύρα δέντρα γύρω γύρω,
να με κοιτούν.
Να χορεύω κοιτώντας τον ουρανό,
ελεύθερη..
Να χα μακριά μαλλιά που να αγγιζουν την γη ενώ εγώ θα πέταω,
με όμορφα πολύχρωμα φτερά,
με όμορφες σκέψεις,
να ταξίδευα....

θέλω πολλά..

πολλές φορές παίρνω διαφορετικό μονοπάτι..
οι καιροί περνάνε και μια πόρτα χτυπάει..
και εσύ ανοίγεις την μία αυτή πόρτα αλλά όχι μόνο σε μένα..
υπάρχουν κι άλλοι που αποζητούν αυτό που θέλω κι εγώ..
δεν το δείχνουν.. όπως δεν το έδειχνα εγώ..
λάθη..
όμορφες καταστάσεις..
και ξανά λάθη..
κι εγώ κάθε φορά που σκέφτομαι στιγμές σαν κι αυτές, κλείνω τα μάτια σφιχτά, τόσο που δεν πάει άλλο..
και μετά ξυπνάω με όμορφα μηνύματα..
και το βράδυ..
τόσα άτομα αλλά πολύ μόνη..
μέχρι και οι αϋπνίες με εγκαταλείπουν, αλλά γι αυτές χαίρομαι..
ελπίζω τα όνειρα αυτά .. να μην βγούν πραγματικότητα.....

πυρετός και παρενέργειες..

πέρα του γεγονότος οτί χάλασα μέσα σε 2 μέρες μία βιομηχανία χαρτομανδήλων και χαρτιών υγείας και βήχω σαν...(να μην πω)...συνέχεια, ανέβασα και πυρετό (δέκατα για την ακρίβεια) και βαριέμαι να κουνηθώ..
Ούτε στον μανώλη δεν είχα όρεξη να πάω..
ακούς εκεί κάτι πράγματα..
ε όχι δηλαδή..
ΟΧΙ!!!

α! έμαθα και στόχο:
να ναι δίπλα το μιξοσακουλάκι και το μίξοχαρτομάντηλο να πέφτει απ έξω.. το χαλί άλαξε χρώμα από τα πολλά άσπρα χάρτινα τσαλακωμένα πραγματάκια που πέταγα κάθε δευτερόλεπτο από δω κι απο κει.. (ρυθμός: 532χαρτομάντηλα/1κλασμα του δευτερολέπτου)



EIMAI ΜΠΛΕ :\ :\
(κουράγιο κουράγιο..)

Καιγόμαστε!
Είμαστε χάλια όλο το βράδυ, κλαίμε και δεν εμπιστευόμαστε κανένα!
Ευτυχώς το ξεπερνάμε.. και σε αυτό δεν βοηθάει κανείς..

Οπότε, θα κλείσω μάτι απόψε.. (Ελπίζω)

Και Χάρη, δεν έπρεπε να με αφήσεις να κατεβάσω αυτό το παλιοτράγουδο.. έχεις ακούσει τι λέει??? Με τι καρδιά κοιμάσαι τα βράδια, τώρα που μου το κανες αυτό?? ε?Ε?Ε?
τι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο όμως...
τς τς τς...
Χάνω πάσα ιδέα..

τέσπα..
πάω να κάω λίγο ακόμα.. :)
σνέικς.. :)

γιατίιιιιιι??..

γιατί γιατί γιατί????

(μην φρικάρεις.. !)

αλλά γιατίιιιιιιι? :( :( :( :( :( :( :(

:(

μαξιλάρια..

τι με έχει πιάσει?

έχω πέσει ώρες τώρα για ύπνο και δεν μπορώ να κοιμηθώ!
τι με απασχολεί τόσο που δεν μπορώ να κλείσω μάτι??
ποιο είναι το πρόβλημα??
να το λύσουμε βρε αδερφέ..
Δεν ξέρω. Ας βοηθήσει κάποιος..

Μου ρχεται να φωνάξω, να ουρλιάξω, να τα σπάσω όλα, να βαρέσω τα χέρια μου στο ξύλο της ντουλάπας, να κλωτσήσω την καρέκλα και μετά να αρχίσω να τρέχω σαν(?) τρελή μέχρι να εξαντληθώ, μέχρι να μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να κοιμηθώ!

Λές αν τα κάνω όλα αυτά να μπορέσω να κοιμηθώ ήρεμα κι ωραία???
Μπορεί!!!

κουράγιο, θα περάσει, θα το δεις..!

καλημέρα..

αγαπητή μου φίλη,

και τι δεν έχεις ακούσει.. Από μακαρονάδες μέχρι μακρινά ταξίδια με τρένα και λεωφορεία, από πιγκουίνους μέχρι υδρόβιους πιγκουίνους, από κινέζους στο περού μέχρι και συνέδρια στα καμμένα βούρλα..
Τι τραβάς κι εσύ? Και στο λεγα.. μπορεί να έχει πολλή "πλάκα", αλλά έχει και τα ξεσπάσματά του, ακόμα και τα κολλήματά του..! Γιατί εγώ μπορεί να το κρατάω τόσο καιρό, αλλάα.. αλλά..!
χάρη θα σου κάνω αν το κρατήσω λίγο ακόμα..
και που σαι, μπορεί η μακαρονάδα να μου κατσε βαριά, αλλά εγώ δεν έχω πρόβλημα να την πετάξω από το μπαλκόνι, ή να την δώσω στην ίρμα να την φάει βρε παιδί μου.. πρόβλημα κανένα!
και πέρα από την πλάκα..(όχι αυτή που σπάμε)

Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε σένα που με στηρίζεις στις πιο δύσκολες στιγμές ή ακόμα και σε αυτές τις στιγμές που θα θυμόμαστε και θα γελάμε.. γιατί θα γελάμε πολύ.. Μακάρι να σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς.. Ελπίζω να σαι δίπλα μου όταν σε χρειάζομαι, γιατί εγώ σίγουρα θα μαι εκεί για σένα..

"..Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο,
ένα φτηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος,
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω,
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες:
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες.."

καλή σου μέρα, καλή μου φίλη
Νατάσα.. :)

ακόμα ένα βραβείο..

σε έναν απότομο άνθρωπο..

προσπεράσεις..

μπορεί κάποια πράγματα να σε στενοχωρούν και να θες τόσο πολύ να αλλάξουν και να γίνουν όπως παλιά. Να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσεις ζωντανή μια γλυκιά ανάμνηση όσων σε βαραίνουν απ το χθές. Να ξέρεις, όμως, οτί έτσι απλά προσπαθείς να ξυπνήσεις φαντάσματα και ρουφάς την ευτυχία των άλλων.
Ναι μεν ο χρόνος ήταν λίγος, αλλά εσύ διάλεξες το μέλλον. Εσύ ξεκινάς μια άλλη ζωή σύμφωνα με αυτό που θες!
Γι αυτό μην αναζητάς πλέον την ευτυχία από κει που την έβρισκες παλιά, γιατί τίποτα δεν μένει στάσημο. Τίποτα δεν περιμένει.
Καιρός να γράψεις το παρελθόν σε ένα χαρτί και να το πετάξεις στο τζάκι. Το παρόν είναι εδώ και το μέλλον έρχεται. Όλα θα ναι καλύτερα. Θα το δείς..