Πάλι εδώ..

Είπα κάτι τελευταίο και μετά σταμάτησα.
Παρά ταύτα, θυμήθηκα και νοστάλγησα
και πάλι είμαι εδώ.
Δεν ξέρω αν είναι το τελευταίο ή όχι,
αλλά το πέρας του χρόνου θα δείξει.
Όπως έδειξε στο πρόσωπό μου.

Νοιώθω όπως όταν βλέπω παλιές φωτογραφίες.
Τα ρούχα που τότε φορούσα
και που τώρα δεν αποτελούν επιλογή,
που ακόμα μ' αρέσουν, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω.

Είμαι ακόμα παιδί, έτσι νοιώθω.
αλλά τα 21 δεν θα επιστρέψουν ποτέ.

Ξεχασμένο λίνκ!

η ανασφάλεια..

και μερικές άσπρες λέξεις.
κρυφό λινκ

σπιτάκι ξανά?..

Να έβρισκα ένα σπιτάκι κάπου στο πουθενά.
Κάπου κοντά στο δικό μου κόσμο.

Με θέα κατά προτίμηση.

μπαλαντάινς..

“For he would be thinking of love
Till the stars had run away
And the shadows eaten the moon.”

 ― W.B. Yeats, Selected Poems and Four Plays
   (για ακόμα μια φορά)

παρακάτω..

διάβασέ μου...

απρόβλεπτα..

ένας ήρωας μιλάει στον εαυτό του:

Είχες μέρες να μείνεις τελείως μόνος. Θα μπορούσες να ανάψεις ένα τσιγάρο στο σκοτάδι και να κάτσεις να σκεφτείς εκείνα που τελειώνουν κι αυτά που μπορεί να κρατήσουν για πάντα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Σκέψου πως το παιχνίδι που έχεις από παιδί είναι ακόμα εκεί στη γωνία και σε κοιτάει και πως κάποιες στιγμές μένουν μόνιμα μέσα σου. Ίσως αυτά να κρατάνε για πάντα. Ή τέλος πάντων, όσο ζεις και θυμάσαι. Όπως και να χει, οι σκέψεις δεν θα διώξουν την ομίχλη απόψε. Γι αυτό, άναψε αυτό το τσιγάρο και άσε τον καπνό του να θολώσει το ταβάνι. 

το αφιερωμένο..

Στο ποτήρι μου, υπόλειμμα αφρού από κάτι που ήπια πολύ γρήγορα.

Ή από κάτι που άφησα να ξεφύγει από το μυαλό μου.
Γιατί είναι ωραία η λήθη του αλκοόλ.
Ονειρεύομαι κάτι τέτοια βράδια.
Όνειρα για την αρχή αυτού του χρόνου ή του επόμενου, που ίσως και να μην θυμάμαι την επόμενη στιγμή.
Αφιερωμένο, λοιπόν, σε αυτούς που διαλέγουν να μου τα θυμίζουν.

γιορτινό κλίμα..

Γιορτινές μέρες.
Τελειώνει και αυτός ο χρόνος.

Και ελπίζω όσα παράλογα έχει να μου δώσει, να το κάνει μέσα στις επόμενες 13 μέρες, και να μην τα πάρει μαζί του ο επόμενος.

Είναι αυτές οι μέρες με τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν και που με κάνουν να σκέφτομαι.
Αναρωτιέμαι αν πρέπει να θυμάμαι ή να ξεχνώ...

Τα όνειρά μου διαφωνούν και με τα δύο.

Όνειρα ημερήσια και βραδινά, που πολλές φορές δεν έχουν νόημα.

Κάθε άνθρωπος τρελός θα μπορούσε να το καταλάβει αυτό.

Οι λογικοί δεν πρόκειται. Καλύτερα να μην προσπαθήσουν.

Παρ' όλα αυτά, αφιερωμένη στην σκέψη της θύμησης, περπάτησα.
Πέρασα από εκείνον τον πεζόδρομο.

Τόσο μόνη, που άκουγα τα βήματά μου.

Δεν μπορώ να θυμηθώ την προηγούμενη φορά που πέρασα από κει αν ήταν έτσι.

Ή μπορεί και να θυμάμαι, αλλά να μην θέλω να το παραδεχθώ.

Διάλεξα να βολτάρω και έξω από ένα βιβλιοπωλείο.

Κάτι αναπόλησα κι εκεί που μάλλον θέλω να ξεχάσω.

Με γρήγορο βήμα, πέρασα ένα κόκκινο φανάρι. Υποθετικά, ήταν κι αυτό γιορτινό. Αργότερα έγινε πράσινο. 

Στο τέλος, ρώτησα τον εαυτό μου αν θέλω να στροβιλίζω το σώμα μου σε αυτόν τον ρυθμό..

Αντίο Δεκέμβρη

γκουντμπάι..

Ο χρόνος σου τελείωσε.
Όποιος και να σαι...

για κάποια άλλη μέρα..

λινκ

πωλούνται..

Μοσχαράνθρωποι και Γουρουνάνθρωποι ελευθέρας βοσκής. 

Τρέφονται με αγνό παρθένο χορταράκι και τρέχουν σε χωράφια ξέφραγα. Το λίπος έχει φράξει το μυαλουδάκι τους και πάσχουν από ελαφρά δυσκοιλιότητα. Όταν μιλάνε βγάζουν ασυνάρτητους ήχους, σε αρκετά μεγάλες "προτάσεις". Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας όμως, εκείνοι νομίζουν πως τα λόγια τους βγάζουν νόημα και τα λένε για μόστρα. Πολλές φορές τα πιστεύουν, αλλά ίσως μετά από λίγο αλλάξουν γνώμη. Ζευγαρώνουν με ότι βρουν, γι αυτό και πολλές φορές αναφέρονται σε αυτούς ως "λιγούρια" ή "σάλιες".

Η τιμή τους είναι 0.83 λεπτά του ευρώ ανά κιλό.
Υπάρχει ειδική, πιο προσιτή τιμή, γι αυτούς που θα τους παραγγείλουν σε τεμάχια.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 0000000001 ή 2. 

Πιθανές παρενέργειες:  
Παράκρουση, εμμονές, θλίψη, νεύρα, αϋπνία, ξύδια και εθισμός στην νικοτίνη. 
Σε περίπτωση εμφάνισης κάποιων συμπτωμάτων εκ των από πάνω, παρακαλούμε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.