Τρίτη 3 Μαΐου 2005, 12:05πμ..

σκοτεινές πλημυρισμένες οι ελπίδες,
μουσική γραμμένη από αίμα και νότες πλημένες μ'αλήθεια
ζωντανές ευκαιρίες που άγγιξαν τα μάτια σου μα πέταξαν μακριά
ζεις? σε ρωτάω, ζεις...? απάντηση καμιά...
πολεμώ με θάρρος και δύναμη, τα αστέρια να φτάσω,
μα σιωπή στου ονείρου την άκρη.
Στον γκρεμό θα ισσοροπήσω,
κι ύστερα θα πέσω, σ' έναν τόπο μακρυνό...
δέντρα, λουλούδια και χιόνι παντού...
μα εσύ πουθενά...
μάλλον δεν ζεις...
γλυκιά ανάμνηση στης καρδιάς μου το λιμάνι παρεμείνες,
με άγκυρα ριγμένη, γατσωμένη, ακλώνητη...
δεν θα σταματήσω να ελπίζω...
θα περιμένω...
θα σε περιμένω...