το μαυρισμένο πόστ..
Είναι κάτι στιγμές που λες οτί θα παραμείνεις τρελός για πάντα.. θα γελάς, θα παίζεις και θα κάθεσαι, θα λες μαλακίες και θα είσαι ξένιαστος! Τελικά, πριν 2 χρόνια, ανακάλυψα οτι αυτό δεν ισχύει, δυστυχώς!
Τώρα, μετα από μια περίοδο αναδιαμόρφωσης του ιδιέτερου χαρακτήρα μου, κατάφερα να νοιώσω πάλι ευτυχισμένη, χαρούμενη και ξένιαστη! Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι όσα περάσαν.. Θα μένουν πάντα στην καρδιά μου κλειστά! Περασαν δύο χρόνια!! Ούτε που τα κατάλαβα!
"..Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
Τώρα, μετα από μια περίοδο αναδιαμόρφωσης του ιδιέτερου χαρακτήρα μου, κατάφερα να νοιώσω πάλι ευτυχισμένη, χαρούμενη και ξένιαστη! Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι όσα περάσαν.. Θα μένουν πάντα στην καρδιά μου κλειστά! Περασαν δύο χρόνια!! Ούτε που τα κατάλαβα!
Ευχαριστώ το χρόνο που πέρασε και γιάτρεψε τις δύσκολες, για μένα, εποχές, που εύχομαι να μην ξαναπεράσω! Ευχαριστώ κι εσένα που μου λείπεις..
Θα είμαι δίπλα σου μικρή.. Ως το τέλος!
"..Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
Σα σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.."
Σα σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.."
Η Μαίρη.. έπαθε κρίση όταν ήταν 4:23 μ.μ.
1 Comments:
Elle disait "j'ai déjà trop marché,
Mon cœur est déjà trop lourd de secrets,
Trop lourd de peines"
Elle disait "je ne continue plus,
Ce qui m'attend, je l'ai déjà vécu.
C'est plus la peine"
Elle disait que vivre était cruel
Elle ne croyait plus au soleil
Ni aux silences des églises
Même mes sourires lui faisaient peur
C'était l'hiver dans le fond de son cœur
Elle disait que vivre était cruel
Elle ne croyait plus au soleil
Ni aux silences des églises
Même mes sourires lui faisaient peur
C'était l'hiver dans le fond de son cœur
Le vent n'a jamais été plus froid
La pluie plus violente que ce soir-là
Le soir de ses vingt ans
Le soir où elle a éteint le feu
Derrière la façade de ses yeux
Dans un éclair blanc
Elle a sûrement rejoint le ciel
Elle brille à côté du soleil
Comme les nouvelles églises
Mais si depuis ce soir-là je pleure
C'est qu'il fait froid dans le fond de mon cœur
Elle a sûrement rejoint le ciel
Elle brille à côté du soleil
Comme les nouvelles églises
Mais si depuis ce soir-là je pleure
C'est qu'il fait froid dans le fond de mon cœur...
Francis Cabrel
Δημοσίευση σχολίου
<< Home